نظرات گرانبهای یک سه نقطه ای متفکر
از یه جایی به بعد دیگه هیچی دست خودت نیست و این شرایط هست که تو رو میکشونه اینور اونور و باعث میشه کاری رو انجام بدی که علیرغم میل باطنی ت حاضر نبودی هیچوقت انجامش بدی
این روزا فقط منتظر یه پالس مثبتم تا تمام تلاشم رو برای بهتر شدن شرایط به کار بگیرم
فقط یک پالس مثبت
منصفانه تر میشد اگر میتونستیم بعضی ها رو دورترین نزدیک خودمون خطاب نکنیم
نزدیک این نیست که هر لحظه کنارمون باشن
دور یعنی اینکه نتونی حرفات رو بی پرده بهش بگی، احساساتت رو بیان کنی و همیشه ترس داشته باشی که آینده ت مبهم و نامشخصه
بلاتکلیفی بدترین حس دنیاست
همه چی از بین میره
آدما، درختا، ساختمونا، ماشینا و کلی چیزای دیگه
این وسط فقط لحظات زندگی شده‌مونه که از بین نمیره و تا ابد باهامونه
یه وقتایی دچار یاس و ناامیدی میشی، یه وقتایی دچار افسردگی میشی، یه وقتایی دلت میخواد بزنی به کوه و جاده و دشت، همینطوری بری بری بری
اما
در همه ی این زمانا فقط یادآوری خاطرات خوب گذشته و لحظات زندگی شده ست که میتونه بِکِشتت بیرون از این ورطه ی هولناک
یاد گرفتن آدما خیلی ساده ست
مثلا برام کفش هات رو در بیار و پاهاتو بزار روی داشبورد ماشین
صدات رو نازک کن
با چشمات کمی خیره نگاهم کن
به جای عزیزم و جان گفتن منو با فامیلیم صدا کن
موزیک ها رو با صدای بلند همخوانی کن
دستم رو محکم بگیر
با من فقط به سادگی رفتار کن، همین
هیچوقت فکرشو نمیکردم یه نفر بیاد تو زندگیم همه ی معادلات رو بهم بریزه
وقتی باهاشم دنیا برام بشه دیدن خنده هاش
وقتی باهام نیست دلتنگی عالم بیام سراغم
ولی خب ...
