این روزا نیاز به یه سیگنال مثبت از طرف "هر کسی" دارم، یه نفر که بیاد و حالم رو بپرسه
اینقدر بهم ریخته م که فکر نکنم خودم از پس خودم بر بیام و بتونم دست بزارم روی زانوهام و از جام بلند شم
از یه طرف گرونی ها، از یه طرف کرونا، از یه طرف اخبار منفی و هزار تا چیز دیگه باعث شده حوصله ی خودمم نداشته باشم.
راستی حدودا دو سال پیش گفته بودم که می خوام پلی استیشن بخرم ( اینجا )، ولی حالا همون با 20 درصد تخفیف شده 11 میلیون ( اینجا ) و شده جزو محالات و دیگه اصلا بهش فکر نمیکنم و یکی از آرزوهام که شاید خنده دار هم به نظر برسه رفت جزو حسرت ها
